Sözler Susar, Beden Konuşur

İnsan bazen en çok sustuğunda anlatır kendini. Dudaklardan tek kelime dökülmez ama omuzlar düşer, gözler kaçar, eller titrer… İşte o an beden, ruhun tercümanı olur. Çünkü beden dili yalan söylemez. En fazla, saklamaya çalışır ama mutlaka bir yerinden ele verir insanı.

Konuşurken doğru kelimeleri seçebiliriz. Cümleleri süsleyebilir, niyetimizi gizleyebiliriz. Fakat beden, çoğu zaman bizden bağımsız hareket eder. Kalbimizde ne varsa, bedenimiz onu fısıldar. Korkuyu ses tonunda, özgüveni duruşta, samimiyeti bakışta görürüz. Bu yüzden beden dili, insanın en dürüst tarafıdır.

Günlük hayatta kaç kez “İyiyim” deyip aslında iyi olmadığımızı fark ettik? Ya da karşımızdakinin sözlerine inanıp, bedeninin başka şeyler anlattığını sezmedik mi? İnsan, dinlemeyi bildiğinde kelimelerden çok daha fazlasını duyar. Bir bakış, uzun bir cümleden daha ağır olabilir. Bir elin sıkılışı, bin sözden daha gerçek…

Mantıklı düşününce de beden dili hayatın merkezindedir. İş görüşmelerinde, aile içinde, dost meclislerinde, hatta sessiz bir bekleyişte bile… İnsanlar çoğu zaman ne söylediğimizi değil, nasıl söylediğimizi hatırlar. Dik duruş güven verir, göz teması samimiyet kurar, sabırsızca oynanan eller ise güvensizliği ele verir.

Ama asıl mesele, başkalarının beden dilini okumaktan önce kendi bedenimizin farkında olmaktır. Kendimize şu soruyu sormak gerekir:
“Ben ne anlatıyorum?”
Sesimle mi, yoksa duruşumla mı?

Unutmayın, çocuklar sözlerimizi değil hâlimizi öğrenir. Gençler nasihatlerimizi değil tavrımızı örnek alır. Hayat, söylediğimizden çok sergilediğimizdir.

Sözün özü;
Ağzınızdan çıkanlara dikkat edin ama bedeninizin anlattıklarını asla küçümsemeyin. Çünkü bazen en doğru cümleyi, susarken kurar insan.

28 Aralık 2025